اسب، یکی از زیباترین مخلوقات خداوند است. حتی برای اهالی شهرها که هرگز سوار اسب نشده و شاید حتی از نزدیک اسبی را ندیده‌اند اما این حیوان زیبا نشانه نجابت و قدرت و اصالت است و همیشه در داستانها، فیلمها، شعرها و ترانه‌ها از آن با شکوه و عظمت و ارزش یاد شده است. اما در میان بعضی از اقوام خصوصاً اسب نقش و سهمی دارد که به هیچ روی قابل انصراف و اغماض نیست. یکی از این اقوام ترکمنها هستند که اسب در زندگی آنان اثر و سابقه و اعتبار ویژه‌ای دارد تا جایی که اسب ترکمنی خود یکی از بهترین نژادهای اسب در جهان است.
در ترانه محلّی «منم اسب تیزپا» شعر و موسیقی و حالت نشاط و شادی آن، آنقدر گیرا و جذاب است و استفاده از سازها و آهنگهای محلی بقدری هنرمندانه است که گویی تاخت و تاز اسب زیبا را با آن چشمان سیاه و شفاف و یالهای مواج و پوست براق می‌توان دید. این ترانه هم از مجموعه بچه‌های ایران است با خوانندگی ماسان وجدانی و با سرپرستی و رهبری حسین حمیدی.