۱- همیشه و در همه حال، چهارچنگولی بچسبید به کتاب و از آن جدا نشوید. (برای این منظور، هرگز نباید ناخن‌های خود را خیلی کوتاه کنید.)
۲- بعد از هر نوبت مسواک زدن، حتماً یک وعده غذای گرم و چرب و شیرین بخورید.
۳- اگر در روزهای ابری و بارانی کفش‌های کتانی می پوشید، از پوشیدن جوراب خودداری کنید و مسیر عبور خود را ـ تا جایی که امکان دارد ـ از میان چاله‌ها و گودال ها انتخاب کنید.
۴- ازدست دادن با آدم‌های سر به هوا خودداری کنید. چون این‌جور آدم‌ها موقع دست‌دادن، ناچارند سر خود را پایین بیاورند و ممکن است پاهای‌شان گیج برود.
۵- چه در موقع نوشتن و چه در موقع خواندن، جلوی پنجره‌ی افکارتان، توری و حفاظ نکشید. (با مگس‌ها، پشه‌ها، ساس‌ها و شپش‌ها مدارا کنید.)
۶- اگر فکر می‌کنید آدم کم‌حافظه‌ای هستید، همیشه بعد از نوشتن، قلم را پشت گوش خود بگذارید تا آن را گم نکنید. (اما هیچ‌وقت حرف‌های درست و حسابی را پشت‌گوش نیندازید.)
۷- هر وقت احساس کردید سرتان خلوت شده، یا خانه زیادی خلوت است، به نزدیک‌ترین مهدکودک محل سری بزنید. (بد نیست چند تا شکلات هم توی جیب‌تان باشد!)
۸- اگر سر کلاس یا در زنگ تفریح شعری سرودید، قبل از همه آن را برای آبدارچی یا سرایدار مدرسه بخوانید. چون او تنها کسی است که می‌تواند دور از چشم مدیر، شما را به یک چای دیشلمه مهمان کند. البته به شرطی که از قندهایش کش نروید.
۹- اگر اتوی شلوارتان وصله‌دار است، می‌توانید اتوی همسایه را قرض بگیرید.
۱۰- اگر برای شرکت در یک انجمن یا محفل ادبی از شما دعوت کردند، حتماً کلاه و دستکش ایمنی با خود همراه داشته باشید و هیچ‌وقت نگویید: «بار اول است، طوری نمی‌شود!»
