عکس: مرجان بابامرندی
با شنیدن عدد بیست، یاد چه چیزی می‌افتید؟ حتماً درس و مدرسه. توی مدرسه وقتی معلم به شما می‌گوید که نمره‌تون بیسته، خیلی خوش‌حال می‌شوید؛ امّا خب بعضی وقت‌ها هم هست که یک کم در درس‌هایتان بی‌دقتی می‌کنید و نمره‌ی کم‌تری می‌گیرید. بعضی از پدر و مادرها نمره برایشان خیلی اهمیت دارد و وقتی بچه‌شان نمره‌ی کمی می‌گیرد دعوایش می‌کنند. خب این هم خوب است و هم بد. بعضی وقت‌ها هم دیدشان نسبت به نمره‌های کلاسی شکل دیگری است. یعنی فکر نمی‌کنند همه‌چیز را نمره، تعیین می‌کنند. بعضی مادرها نمره را نشانه‌ی اندازه‌ی تلاش بچه‌‌‌هاشون می‌دانند و اگر بچه‌شون نمره‌ی کمی بگیرد می‌فهمد که او در یک جایی مشکل دارد و باید مشکلش حل شود. گاهی شما از این که مادرتان شما را دعوا می‌کند، ناراحت می‌شوید. امّا خب به این هم فکر کنید که همین دعوا کردن باعث می‌شود دفعه‌ی بعد حواستان را در درس‌هایتان بیش‌تر جمع کنید. می‌بینید بعضی‌ها می‌گویند ۱۹ برادر ۲۰ است. خوب این جور افراد یا نمره برایشان مهم نیست یا با یک چشم دیگری به نمره‌های کلاس نگاه می‌کنند. این جور نگاه کردن هم خوب است، هم بد. شاید باعث شود بچه‌ها دیگر به نمره اهمیت ندهند و وقتی نمره‌ی کم‌تری می‌گیرند به مادرشان بگویند، مامان این همان برادر کوچیکه‌ی بیست است. گاهی هم آدم خوب درس خوانده، امّا نمره خیلی خوبی نگرفته، امّا برای مادر مهم این است که بچه‌اش درسش را خوانده و تلاشش را کرده.
ما بچه‌ها باید بدانیم که به هر حال بیش‌تر وقت‌ها نمره مهم است و ملاک اصلی درس خواندن است. کسی که تلاش می‌کند، خب نمره‌ی خوبی هم می‌گیرد و ارزش نمره برایش خیلی بالاست. مثلاً دکترها و مهندس‌هایی که الآن دارند کار می‌کنند، نمره برایشان خیلی مهم بوده و اگر گاهی وقت‌ها نمره‌شان کم شده، بیش‌تر تلاش می‌کردند تا اشکالاتشان را رفع کنند. ما باید بدانیم که اگر می‌خواهیم به شغل مورد علاقه‌ی خود برسیم، باید تلاش کنیم. به امید این که همه‌ی ما بتوانیم با تلاش آینده‌ی خود و کشورمان را بسازیم.
سحر پاک‌نهاد