ماهک دیگر کلافه شده بود. سه بار با صدای بلند گفت: « نه، نه، نه! یک سال نوری، واحد زمان است! یعنی یک سال طول می کشد تا نور از یک نقطه به نقطه ی دیگر می رسد.»
نینا گفت: «نه! یک سال نوری، واحد مسافت است! یعنی مسافتی که نور در مدت یک سال طی می کند.»
خانم معلم گفت: «حق با نیناست.»
ماهک با صدای بلند گفت: «خانم اگر واحد مسافت است، پس چرا روی آن اسم “سال نوری” را گذاشته اند؟»
نینا گفت: «خب دلیل دارد خانم! چون مسافت ها در کیهان بسیار زیادند. برای این مسافت ها نمی شود از متر یا کیلومتراستفاده کرد که!»
خانم معلم ساکت بود و با علاقه به بچه ها گوش می داد.
ماهک که دست به سینه زده بود، گفت: «خب؟»
نینا با خون سردی جواب داد: «ماهک می دانی که سرعت نور برابر است با…»
ماهک ادامه داد: «۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه!»
نینا سرش را تکان داد: «دقیقاً. دانشمندان برای آن که مسافت های کیهانی را به دست آورند از سرعت نور استفاده می کنند.»
ماهک پرسید: «یعنی چی؟»
نینا گفت: «یعنی از خود می پرسند نور این مسافت را ظرف چه مدّتی طی می کند. ظرف ۲ دقیقه، ظرف ۴ سال یا ظرف ۷ هزار سال؟ مثلاً فاصله ی زمین تا خورشید ۸ دقیقه ی نوری است. یعنی ۸ دقیقه طول می کشد تا نور از خورشید به زمین برسد. البته درباره ی زمین و خورشید ما می توانیم از واحد کیلومتر هم استفاده کنیم، چون در مقیاس کیهانی، خورشید ستاره ای است که بسیار بسیار به ما نزدیک است.»
ماهک گفت: «خودم می دانم… فاصله ی خورشید از زمین حدود ۱۴۹٫۶۰۰٫۰۰۰ کیلومتر است.»
نینا گفت: «درست است. اما کهکشان راه شیری خیلی پهناور است؛ وسعتی در حدود ۱۰۰ هزار سال نوری دارد؛ یعنی نور ۱۰۰ هزار سال در راه است تا از این سر کهکشان به سر دیگر آن برسد.»
ماهک با تعجب سوتی کشید: «۱۰۰ هزار سال!»
خانم معلم ادامه داد: «بله، ۱۰۰ هزار سال! نوری که فاصله ی زمین تا خورشید را در عرض تنها ۸ دقیقه طی می کند، ۱۰۰ هزار سال در راه است تا به آن سر کهکشان راه شیری برسد. کیهان ما راستی خیلی پهناور است.»
در همین حال هلیا متوجه گفت وگو شد، جلو آمد و گفت: «خانم ما نفهمیدیم یک سال نوری یعنی چند سال.»
نینا و ماهک به یک دیگر نگاهی کردند و با هم زیر خنده زدند.
سمیرا قاسمی