من شبنم نگاهم را
آغاز کردم از صدای تانک های بی هدف
از صداقت یک شعر
تا نهایت یک جنگ
به کجا رسیدیم؟
که دلم پروازمی خواهد
و سرم سودای دریا دارد و بیمار است.
وتو ای خون!
که در آغازِ بی پایانِ من، هم چنان می خوابی!
برخیز و ببین دنیا
چگونه لحظه های معصوم مرا دور می زند
ببین دنیا چگونه دو روزش را قسمت کرده است
که اولش در قفس است!
…
و تو
دومش را پرواز ده!
زهرا عبدی، ۱۵ ساله
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کتالم