در این آب و هوا که بالاتر از جنگل های استوایی قرار دارد، بارندگی کم تر است و در همه ی سال به صورت یکسان نیست. در ساوان، سال به دو قسمت بارانی و خشک تقسیم شده است و به جای جنگل های پرپشت و انبوه، علف های بلند و جنگل های کم پشت تر وکم تر وجود دارد.
آب و هوای ساوان از یک طرف با آب و هوای استوایی و از طرف دیگر با آب و هوای خشک بالای استوا همسایه است. همان طور که گفتیم در همه ی سال باران نمی بارد. به طوری که در تابستان هوا بارانی و در زمستان هوا خشک است؛ یعنی در ساوان فقط دو فصل داریم، نه چهار فصل!
بیش ترین ناحیه هایی که دارای این نوعِ خاص آب و هوایی هستند در کلمبیا، اطراف آمازون، ونزوئلا، جنوب برزیل و پاراگوئه و در شمال و جنوب مناطق حاره ای در آفریقا، شمال استرالیا و قسمت هایی از هندوستان، تایلند، میانمار و چین و نواحی جزیره ای غرب کارائیب و آمریکای مرکزی، تحت تأثیر این اقلیم قرار دارند.
در ساوان، ماه های فروردین و اردیبهشت گرم تر از خرداد و تیرند و در روزهایی که هوای خشکی دارند، دما به ۲۷ تا ۳۲ درجه ی سانتی گراد و شب ها دما به ۱۶ تا ۲۱ درجه می رسد. با شروع دوره ی بارانی، هوا مرطوب تر می شود و حالت دم دار و خفقان آوری در این مناطق به وجود می آید.
فصل بارانی ساوان از حدود خرداد شروع می شود و تا آبان یا آذر ادامه دارد و آن به دلیل تابش خورشید و حرکت ظاهری خورشید در آسمان است. بنابر این در این ماه ها در نیمکره ی شمالی ساوان، هوای مرطوب و در نیم کره ی جنوبی، فصل خشکی ساوان است.
جالب این جاست که در این آب و هوا، گاهی در یک سال چنان باران می بارد که سیل جاری می شود و گاهی در یک سال آن قدر کم باران می آید که موجب خشک سالی می شود. این اتفاق در هندوستان و آفریقا بارها افتاده است.
سیامک نیک طلب