الکساندر گراهامبل در سال ۱۸۴۷ در اسکاتلند چشم به جهان گشود. او دومین فرزند از سه پسر الکساندر ملویل بل و الیزا گریس سیموند بل بود. پدر گراهامبل، متخصص فیزیولوژی صدا و آموزش به ناشنوایان بود و همین موضوع تاثیر زیادی در انتخاب شغل گراهامبل گذاشت. نه تنها پدر ،بلکه دو برادر دیگرش نیز در همین زمینه مشغول به کار شدند. الکساندر در ۲۴ سالگی دو برادر خود را به خاطر سل از دست داد. خوش بختانه خود او از این بیماری جان سالم به در برد و در همان سال به همراه پدر و مادر خود به شهر انتاریو در کانادا مهاجرت کردند. سپس به آمریکا رفت. او نامه‌ای از مدیر یک آموزشگاه ناشنوایان در بوستون دریافت کرد که درآن نامه شغل معلمی ناشنوایان به او پیشنهاد شده بود. به این ترتیب الکساندر هر روز به کلاس درس می‌رفت و از همان شیوه های پدر برای آموزش ناشنوایان استفاده می کرد. جالب آن جاست که دستاوردهای مهم و تاریخ ساز گراهامبل یعنی مطالعاتی که روی ناشنوایان انجام داد و اختراع تلفن، همگی تا قبل از سی سالگی او بوده اند. هنگامی که ۱۸ سال بیشتر نداشت فکر و ذکرش این بود که آیا می توان صدا و کلام را از نقطه ای به نقطه ی دیگر انتقال داد. سرانجام پس از تلاش بسیار، آزمایشات او در ۱۰ مارچ ۱۸۷۶ به ثمر رسید. گراهامبل توانست از طریق گوشی تلفن این پیام را به دستیار خود توماس واتسون منتقل کند: “واتسون بیا این جا، کارت دارم”!
پس از این اتفاق تلفن به جهان معرفی شد و شرکت تلفنی گراهامبل در سال ۱۸۷۷ تاسیس شد. دولت فرانسه جایزه ی ولتا را با ارزشی برابر با۵۰۰۰۰ فرانک به دلیل این اختراع به وی اعطا کرد. او با این سرمایه توانست آزمایشگاه خود را در آمریکا راه اندازی کند. گراهامبل نه تنها مخترع تلفن بود، بلکه تلاش بسیاری هم برای پرواز انسان در آسمان انجام داد. مطالعه ی او در این زمینه با ساخت کایت های بزرگ آغاز شد. در سال ۱۹۰۷ توانست کایتی را طراحی کند که قادر به حمل یک انسان بود. از دیگر اختراعات معروف وی می‌توان از فلز یاب نام برد..سرانجام پس از یک عمر تلاش مستمر در سال ۱۹۲۲، در کشور کانادا چشم از جهان فرو بست. اختراعات او در موزه ی بادکِ کانادا نگه داری می شود.
منابع:
دایره المعارف اینکارتا
تارنمای ویکیپدیا fa.wikipedia.org/wiki
سمیرا قاسمی